دل به پاییز نمی دم

تا زنده ایم , دل به خزون نمی دیم... 

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم 

                                       ولی دل به پاییز نسپرده ایم 

چو گلدان خالی، لب پنجره 

                                       پر از خاطرات ترک خورده ایم 

اگر داغ دل بود، ما دیده ایم 

                                       اگر خون دل بود، ما خورده ایم 

اگر دل دلیل است، آورده ایم 

                                      اگر داغ شرط است، ما برده ایم 

اگر دشنه دشمنان، گردنیم! 

                                      اگر خنجر دوستان، گرده ایم؟! 

گواهی بخواهید، اینک گواه: 

                                     همین زخمهایی که نشمرده ایم!  

 دلی سربلند و سری سر به زیر 

                                     از این دست، عمری به سر برده ایم  

هر روز تنها تر نشی!

                              باید تو را پیدا کنم!

                           

 این متن آهنگه تقدیره که شادمهر عقیلی خونده:

باید تو رو پیدا کنم شاید هنوزم دیر نیست 

تو ساده دل کندی ولی تقدیر بی تقصیر نیست 

با اینکه بی تاب منی بازم منو خط می زنی 

باید تو رو پیدا کنم تو با خودت هم دشمنی 

کی با یه جمله مثل من می تونه آرومت کنه  

اون لحظه های آخر از رفتن پشیمونت کنه 

دلگیرم از این شهر سرد این کوچه های بی عبور  

وقتی به من فکر می کنی حس می کنم از راه دور 

آخر یه شب این گریه ها سوی چشمامو می بره  

عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشتی می پره  

باید تو رو پیدا کنم هر روز تنها تر نشی  

راضی به با من بودنت حتی از این کمتر نشی 

پیدات کنم حتی اگه پروازمو پر پر کنی 

محکم بگیرم دستتو احساسمو باور کنی

آخرین حرف!

 آخرین حرف تو چیست؟!    

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض 

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض 

یک طرف خاطره ها, یک طرف پنجره ها 

در همه آوازها , حرف آخر زیباست! 

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟ 

حرف بیداری ماهی , دریاست ... 

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست! 

دنیای خودم گرم است!

با اجازه هستی جون. من این شعر رو توی وبلاگ هستی خوندم و ازش خوشم اومد . خیلی دوست داشتم منم توی وبلاگم اینو بنویسم!  

من دوست نمی خواهم!

من گریه نخواهم کرد 

 من اشک نخواهم ریخت...  

من خسته نخواهم شد 

 افسرده نخواهم شد... 

 فریادزنم، فریاد: من عشق نمی خواهم  

معشوق نمی خواهم... 

 می خندم و می رقصم  

فریاد زنم فریاد : اینگونه خزانم را در عشق نهان کردم 

 من درد جدا بودن بر گور عیان کردم 

 افسوس نخواهم خورد ، 

 افسانه نمی بافم  

بر شانه هر بادی کاشانه نمی سازم 

 من زشت نمی گویم بر چهره معشوقم 

 او خوب و وفادار است ، من خسته و رنجورم 

 امروز چنان دیروزافسوس نخواهم خورد  

من یاد گرفتم عشق بیگانه نمی داند  

لیکن به دل شادم  

سرمشق کنم امروز :  

دنیای خودم گرم است من دوست نمی خواهم!!!

عشق اجباری نیست!

نخواستم با غم بسازی 

نخواستم هیچی نگی  

نخواستم درد دلت رو دیگه با هیشکی نگی 

آخه عشق اجباری نیست! 

تو زندون من نمون    

حالا که فکر رفتنی ,دیگه از موندن نخون  

تا دیدم می خوای بری    

دلم راهتو سد نکرد    

برو فردا مال تو , دیگه این جا برنگرد   

بدون من, بعد من, دلتو هر جا, جا نذار  

غم با من بودنو تو دیگه یادت نیار    

اگه شونت تکیه گامه پس چرا من تنها شدم؟   

چرا هر لحظم همیشه منم تنها با خودم    

یه تصویر از عکس چشمات روی دیوار دلم    

چقدر قصم خنده داره   

چقدر بیکاره دلم!!!!

شکسته دل

چرا تو ای شکسته دل خـدا خـدا نمـی کنی ؟  

 

                                      خـدای چـاره ساز را چرا صدا نمی کنی ؟  

  

 به هر لب دعــای تو فرشته بوسـه می زند    

                                      برای درد بی امان چرا دعـا نمـی کنـی ؟   

  

به قطره قطره اشک تو خدا نظاره می کند  

                                           

                                      به وقت گریه ها چرا خدا خدا نمی کنی ؟  

   

سحر زباغ ناله ها گل مراد می دهد   

                                     به نیمه شب چرا لبی به ناله وا نمی کنی ؟  

   

دل تو مانده در قفس چرا وفا نمی کنی ؟    

                                      پرنده اسیر را چرا رها نمی کنی ؟  

 

 

ز اشک نقره فام خود ز کیمیای نیمه شب    

                                      مس سیاه قلب را چرا طلا نمی کنی ؟