داشتن یا نداشتن! مسئله این است.

داشتن اشتها یا داشتن غذا؟  

 

یکی غذا داره اشتهایی واسه خوردنش نداره... کلی هم پول میده بابت قرص های مولتی ویتامین و اشتها اور که بتونه غذاشو بخوره!!! خلاصه با کلی خرج کردن این غذای محترم از گلوی این آدم محترم پایین میره... 

حالا بر عکسشو در نظر بگیرین! اون بنده خدایی که حسابی گرسنه هست و اشتها واسه غذا خوردن داره! ولی طفلک غذایی واسه خوردن نداره!  حتی از گرسنگی زیاد شبها رو نمی تونه راحت بخوابه! آخه مگه صدای شکمش اجازه خوابیدن بهش میده؟  

بعضیا هم اشتها دارن, غذا هم دارن ولی خیلی کم غذا می خورن . این آدما خیلی با کلاس تر از این حرفا تشریف دارن. اون بعضیا تو رژیم به سر می برن ! یه رژیم محکم غذایی! 

بعضیا هم ... بعضیا هم غذا دارن هم اشتهای زیاد! هم یه شکم گرد و بزرگ! کلی غذا می خورن تا وقتی که احساس کنن دارن می ترکن! بعدش کلی پول خرج عمل لیپوساکشن و قرص و دواهای رژیمی مختلف می کنن که هیکلشون رو فرم بیاد!  

نمی دونم بازم بعضیا وجود دارن یا فقط همین ها بودن!!! 

توضیحات اضافه: خودم فعلا جز همون بعضیای اولم... ممکنه یه روز اینقدر غذا بخورم و چاق بشم که برم جز بعضیای سوم یا چهارم!!!  

به قول رضا صادقی :خدا رو چه دیدی؟ شاید غصه رد شد؛ دلم راه و رسم غذا خوردنو بلد شد!

Do U Agree With Me?

نمی دونم چرا خیلی وقته آپ دیت نکردم , یابه قول بعضی از فامیل کلاسم رفته بالا و دیگه به این چیزا اهمیت نمی دم! یا به قول خودم کارم زیاد شده و وقت ندارم.  

فکر می کنم دلیل واقعیش همون قول خودم باشه. هیچ وقت آزادی برای وبلاگ نویسی پیدا نمی کنم. هر چند از نظر رفتاری هم یکم تغییر کردم که خب اینم طبیعیه , چون الان در وضعیت و شرایط دیگه ای هستم , قطعا باید رفتارم نسبت به قبل متفاوت باشه. 

شما با نظر من موافقین؟   

دلم برای یه دوست قدیمی تنگ شده! قبلا قانون شکن بود... مهربون و دوست داشتنی و آروم! شاید دیگه قانونی نمی شکنه!!! 

به نظرتون وبلاگ نویسی واسش یه قانون شکنی بوده؟ نمی دونم!!