دنیای خاکستری

 سیاه وسفید ...

             

دل نوشته: من شازده کوچولو رو خیلی اذیت کردم ,خیلی وقتا ناراحتش می کردم .واسش گریه می کردم چون منو اهلی کرده بود.به قول روباه:    

اگر آدم گذاشت اهلیش کنند بفهمی‌نفهمی خودش را به این خطر انداخته که کارش به گریه‌کردن بکشد.   

شازده وقتی منو تنها گذاشت که تنهاتر از همیشه شده بودم . گاهی از تنهایی زیاد با خودم حرف می زدم! خونه ایی که همیشه شلوغ بود و پر از سر و صدا یهو خالی شد ,یهو ساکت و آروم شد.ولی شازده کوچولوی من یهو نرفت .اون کم کم رفت .می خواست به نبودنش و به رفتنش عادت کنم ...   

می دونم فراموشم کرده ,می دونم حتی قیافه منو هم یادش نمیاد! منم شازده خودمو فراموش کردم . آخه اونقدر عوض شده که دیگه نمی شناسمش! حتی دیگه دلم نمی خواد ببینمش!!!!!!  

نکته: دنیای ما نه سیاهه نه سفید , دنیامون خاکستریه ! ترکیبی از سیاهی و سفیدی... 

این خوشبینانه ترین نظریه که میشه در مورد دنیا داد!  

پیوست 1: الان خیلی تنهام .ولی تنهایی زیاد هم بد نیست ! یه کم خل شدن شاید لازم باشه ... 

پیوست 2: " یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند , دل به هر بی سر و پایی ندهیم!" 

راستی یادم رفت بگم : روباه زیادی خوش بین بود که فکر می کرد شازده کوچولو اون حقیقت رو فراموش نمی کنه ! آخه شازده خیلی فراموش کاره!!!!!